Begin 2015 kreeg ik de diagnose chronische myeloïde monocytaire leukemie.

Het lijkt al weer lang geleden, maar ik herinner het me nog als de dag van gisteren.
Van de ziekte ben ik volledig genezen. En van de behandeling heb ik weinig lichamelijke
problemen overgehouden. Maar soms komt nog steeds de angst terug.

Hieronder vind je het verhaal. Het is niet kort, de artsen voorspelden indertijd al dat het minstens een jaar zou duren voordat ik weer opgeknapt zou zijn.
Als je de moeite neemt het verhaal te lezen zul je begrijpen dat ik het erg op prijs zou stellen als je een bijdrage zou willen leveren aan Matchis: het Nederlands centrum voor stamceldonoren.

Voor mij is de behandeling heel zwaar geweest, maar het resultaat is zondermeer fantastisch te noemen. Er zijn mensen met wie het slechter is afgelopen, maar er zijn er gelukkig ook die de stamceltransplantatie met heel wat minder narigheid hebben doorstaan:

Sjef Smeets schreef op de FaceBook pagina van Hematon:

Hè,hè, helemaal doorgelezen. Indrukwekkend verhaal. Het bevestigd mijn idee van mijn ziekteproces dat ik nooit ziek ben geweest alleen een beetje leukemie (waarvan ik de artsen met moeite kon overtuigen) want als ik lees wat jij en Hans allemaal hebben doorstaan, hebben mijn vrouw, kinderen en ik echt een ‘kippetje/eitje’ gehad. Ik denk slechts ca. 5% van jullie ellende te hebben ervaren. Herken wel de emotionele momenten (van onmacht). Ben daar altijd heel dankbaar voor geweest maar nu, na het lezen van jullie verhaal, nog veel meer. En wat Snoopy betreft, een heel mooie uitspraak om de rest van ons even te koesteren en anderen te motiveren lijkt me. Dank voor het delen van jullie verhaal.
Groet Sjef

Je kunt het verhaal eventueel ook downloaden.