op reis

Het vorige jaar, 2017, was het jaar van de grote auto-reizen: omdat Peter na zijn stamceltransplantatie nog niet alle tropen-vaccins mag hebben, zijn de verre reizen tijdelijk verruild voor minder verre, maar dus per auto haalbare, Europese bestemmingen.

In Mei 2017 zijn we per auto naar de NOORDKAAP geweest. Na overnachtingen in Dresden en Łomźa (Oost-Polen) slapen we op 4 mei in RIGA (Letland). De vijfde mei is een relatief korte rit naar Tallinn waar we op 6 mei vertrekken naar Helsinki. We blijven op 6 mei in Jyväskylä in het hotel Cumulus overnachten. Op 7 mei maken we een LANGE rij-dag waarop we rond 3 uur de Poolcirkel passeren om te slapen in Inari. Op 8 mei hadden we het noordelijkste punt willen bereiken, maar dan blijkt de weg naar de Noordkaap nog DICHT wegens slecht weer…… De tweede en laatste poging op 9 mei lukte wél, en HOE! Bij uitstekend zicht hebben we foto’s kunnen maken op de Noordkaap. Daarna zijn we aan de lange terugreis begonnen, om ‘s avonds te stoppen in Alta. Op 10 mei weer een lange rit, van Alta naar Brødstadbotn, waar we via Airbnb een huisje hebben gehuurd voor twee nachten.

Hier zijn we gaan rondkijken op het eiland Senja, waarvan wordt gezegd dat het Noorwegen in het klein is: alle landschappen zijn er te vinden. Na een rit rond het eiland ‘doen’ we ook het kleinere eilandje Dyrøya nog even.

Voor de Lofoten verkassen we naar een ander AirBnB-huis, maar dat blijkt een miskoop: we horen iedere stap die de eigenaar zet op de etage boven ons, en dus cancellen we al gelijk na de eerste nacht de tweede, om die te vervangen door een hotel in Svolvaer. Zo kunnen we de eilandengroep in zijn geheel bekijken, helemaal tot aan Å (we zijn letterlijk van Bø naar Å gereden). Vanaf Svolvaer gaat het naar de veerboot in Lődingen, die ons naar het vasteland terugbrengt. We rijden in één ruk naar Mo i Rana, waar we een hotel nemen, en van daar DWARS Zweden in, richting Stockholm, omdat de weersverwachting voor Zuid-Noorwegen hopeloos is. Na een hotelstop halverwege komen we op de middag van de 16e Mei in Stockholm aan, waar we met prachtig terrassenweer de oude binnenstad (Gamla Stan) bekijken. Dan weer door naar Lake Vänern, waar we een alleraardigst huisje konden huren voor twee dagen pauze….. Na deze rust ‘doen’  we Kopenhagen nog even: een middag in de volle zon met 25 tot 30 graden. We wandelen de hele stad door ondanks de drukte die hier o.a. heerst vanwege de marathon, a.s. zondag. Vanaf Denemarken zijn we in 2 dagen naar Frankrijk teruggereden.

 

De foto’s, die Hans van deze reis heeft gemaakt, zijn op zijn persoonlijke reispagina van  Google Fotos te zien. Om de bijschriften te zien, kunt U op de “i” knop voor informatie klikken.

De foto’s die Peter maakt staan op zijn eigen Google Fotos.

In Juni 2017 hebben we een huisje gehuurd in Pescia, Toscane. Daar hebben we een deel van de tijd doorgebracht op het naturistenstrand van Torre del Lago Puccini, en de rest van de tijd besteed aan ritjes door de fabelachtige omgeving, langs Lucca, Pistoia en door de bergen naar Villa Basilica. En natuurlijk aan héérlijk eten (restaurant Il Vecchio Olivo in Monte Carlo (Lucca) is een absolute aanrader. Wel reserveren!). Klik hier voor de foto’s.

In September hadden we zin in Griekenland, maar om té veel kilometers te voorkomen, zijn we daar via Zuid-Italië en een veerboot naar toe gegaan, via onze vrienden Nick en Maggie in de hak van Italië, waar we zoals al eerder vorstelijk onthaald werden: acht jaar na een eerder bezoek. En dus was er veel bij te praten en op te frissen. Een bezoek aan het historische Gallipoli, inclusief lekker restaurant, daarna zwemmen in de Golf van Taranto en nog een “klein” glaasje wijn op hun domein “Spigolizzi”. De volgende dag zijn we – helaas via de Mercedes-dealer vanwege het aanhoudend gezeur met onze auto – naar Brindisi gereden om de veerboot naar Igoumenitsa in Griekenland te nemen, waar we om middernacht aankwamen.

Uitgerust na een hotelovernachting zijn we langs de kustweg naar de Rio-Antirrio-brug over de Straat van Korinthe gereden en vandaar naar Kalogria in de Noord-Westpunt van de Peloponnesos. Daar waren we de ENIGE twee gasten, omdat het laat in het seizoen was. We hebben een dag of drie de lokale stranden en de omgeving verkend. Vervolgens naar het Kanaal van Korinthe – hoe kan het ook anders – en door naar een hotel in Delphi, waar geen orakel te bekennen was, wél veel Russen, Japanners en Chinezen. Via Lamia en Larissa zijn we doorgereden naar Skopje, de hoofdstad van de Republiek Macedonië, een druk, chaotisch en niet bijster fraai overblijfsel van het oude Joegoslavië van Tito. Vandaar de volgende dag in één ruk – ter vermijding van het ook al niet erg aantrekkelijke Servië – naar Slavonski Brod, de stad aan de Kroatische kant van de Sava (aan de overkant ligt Bosnië-Herzegovina, en wel het nogal Servische deel daarvan; recent oorlogsgebied dus!). Vanaf Slavonski Brod rijden we de volgende dag naar Salzburg en vandaar naar een hotel in het mondaine toeristenoord Kitzbühel, een verzamelplaats voor VEEL te rijke bejaarden, maar WEL overal gratis Wifi! Van Kitzbühel zijn we in een korte dag rijden weer thuis.

Een selectie van de foto’s vindt U hier.

En om de nadere winter nog wat uit te stellen zijn we in November nog naar Zuid-Portugal en Spanje gereden: via onze ex-collega’s Henk en Klara in de Saône-et-Loire naar Clermont-Ferrand, vandaar naar Burgos (Spanje) en vandaar verder naar Vila Nova de Cacela in de Portugese Algarve, waar onze vrienden Erhard en Eveline wonen. Daar in een gehuurd appartementje een paar stranddagen doorgebracht om vandaar naar Gibraltar te rijden (die werkelijk ongelofelijke staatkundige abnormaliteit waar je Fish en Chips kunt kopen) en naar een van onze vrienden-van-vroeger Roland, die niet ver van Alicante woont en ons daar gastvrij onthaalde. Via een bezoek aan Peter’s broer, die ook daar in de buurt woont met zijn vriendin, zijn we uiteindelijk naar het in de vorige eeuw bekende Sitges gereden, waar we een avond lang konden constateren dat veel van de homomannen die er in 1970 rondliepen er nog steeds zijn, maar nu 45 jaar ouder…. Van Sitges konden we in één redelijke dag Ray-sur-Saone weer bereiken. Kijk eventueel zelf maar naar de foto’s, hier.

In totaal hebben we in 2017 bijna 40.000 kilometers afgelegd. Voor 2018 staat nog een reis via de eilanden (Corsica, Sardinië en Sicilië) in de planning…. We zullen zien!